تمرین با استفاده از دستگاه تحریک الکتریکی عضلات (EMS) به چه شکل باعث تقویت عضلات می‌شود؟
تمرین با استفاده از دستگاه تحریک الکتریکی عضلات از سیستم عصبی بدن برای ارسال پیغام‌هایی خاص به عضلات استفاده میکند. این پیغام‌ها دقیقاً مشابه همان دستوراتی است که مغز در هنگام انجام فعالیت‌های ورزشی به عضلات ارسال میکند و به این طریق بافت ماهیچه‌ای را تحریک به فعالیت و تمرین میکند.
این تکانه‌های الکتریکی که دارای فرکانس پایین تا سطح متوسط هستند وقتی به درستی روی بدن اعمال شوند کاملاً بی‌ضرر هستند. در واقع هدف از ارسال این پالس‌های الکتریکی این است که عضله را به حالت انقباض کامل برسانیم. تفاوت اصلی دستگاه شبیه‌ساز ورزشی با روش‌های متداول تمرینی این است که تحریک الکتریکی اجازه می‌دهد تا فیبرهای عضلانی بیشتری در طول تمرین فعال شوند. یعنی عضلات بیشتری در طول انجام این تمرینات منقبض و منبسط می‌شوند. شدت این انقباضات عضلانی را می‌توان از طریق تنظیم شدت‌جریان الکتریکی پدها در طول تمرینات کنترل کرد.
دستگاه تحریک الکتریکی عضلات تمام بدن و همه‌ی گروه‌های عضلانی بزرگ بدن را درگیر میکند و بافت‌های عضلانی عمیق‌تر را که معمولاً دسترسی به آن‌ها با روش‌های تمرین سنتی، به‌ویژه برای مبتدیان، دشوار است، به تحرک وامی‌دارد. مطالعات نشان داده که شدت تمرین با این دستگاه تقریباً ۲۰ برابر بیشتر از روش‌های تمرین قدرتی معمولی مانند تمرینات با وزنه است.
این دستگاه معمولاً شامل یک پنل کنترل است که تکانه‌های الکتریکی را تولید و تنظیم میکند و مجموعه‌ای از الکترودهایی که توسط سیم به پنل دستگاه متصل شده‌اند. الکترودها بسته به گروه عضلانی موردنظر در یک جلیقه، یک کمربند و دو مجموعه تسمه قرار می‌گیرند. هر گروه عضلانی به عنوان یک کانال انتقال در واحد کنترل نشان داده می‌شود، که امکان تغییر شدت جریان در آن‌ها وجود دارد. این گروه‌های عضلانی معمولاً شامل ران‌ها، باسن، کمر، لت‌ها، قسمت بالایی پشت، شکم، ساق و بازوها می‌باشند. تکانه‌های الکتریکی از طریق کابلی که به جلیقه متصل می‌شود، در گروه ماهیچه‌های هدف توزیع می‌شود.
